پس از نقل مکان به لس آنجلس در سال 2002، دور از سیستم حمایتی خود، یک مادر دو فرزند برای یافتن مراقبت از کودک تلاش کرد. این منجر به دومینویی از سختی ها، از جمله بی خانمانی برای یک دوره کوتاه اما ویرانگر شد.
تاشبیا گایتون گفت: «سه سال اول زندگی [پسر اول من] یک مبارزه بود.
زمانی که او راهنمایی برای برقراری ارتباط با CCRC دریافت کرد که زندگی او و خانواده‌اش را تغییر می‌داد، این تلاش برای تامین هزینه‌های زندگی به پایان رسید.
تاشبیا از CCRC در قالب ارجاع مراقبت از کودک و کمک مالی دریافت کرد، حمایتی که او نمی تواند زندگی بدون آن را تصور کند.
تاشبیا می‌گوید: «از فکر کردن به آن می‌ترسم، نمی‌دانم اگر مردمی را نداشتم که از من حمایت کنند و خدمات حمایتی آنجا را نداشتم، کجا بودم. و این فقط زندگی است. چه ثروتمند، چه فقیر یا متوسط، همه به مراقبت از کودک نیاز دارند. همه بچه‌ها دارند و می‌خواهند در مکانی امن باشند. بنابراین CCRC، من نمی‌دانم بدون آنها چگونه زندگی می‌کردم.»
گزارشی توسط بخش تحقیقات CCRC نشان داد که 5٪ از خانواده های ما نشان می دهند که در مسکن ناپایدار زندگی می کنند و 13٪ از خانواده های ما درخواست ارجاع برای محل زندگی کردند.
تاشبیا امیدوار است که سایر والدینی که به حمایت نیاز دارند همان کاری را که او انجام داد انجام دهند - تماسی برقرار کنند که تفاوت ایجاد کند.
«تمام چیزی که مردم به دنبال آن هستند، فقط پیشرفت است، تا آن چیزی که می توانند باشند. و با حمایت CCRC... والدین، مادران و پدرانی هستند که این فرصت را دارند که بیرون بروند، سر کار بروند، به مدرسه بروند، خودشان را بهتر کنند و شغل دیگری پیدا کنند.
امروز، او مفتخر است که یک خانه ثابت در پالمدیل برای پسرانش، تایلر 22 ساله و تایتوس 6 ساله دارد.
او با چشمانی اشک آلود گفت: آنها عشق زندگی من هستند، آنها قلب من را به تپش می اندازند.
تاشبیا شغل دارد و به دنبال آرزوی تحصیلات عالی است.
تا در نهایت بتوانم اربابم را بدست بیاورم و در نهایت بر زندگی خود مسلط شوم و راحت باشم و دیگر در یک موقعیت بی خانمان و بی خانمان نباشم.
هرکسی که نیاز به ارجاع برای مسکن یا سایر خدمات ضروری دارد باید به فهرست منابع خانواده ما مراجعه کند.
