ایجاد ارتباطات، شناسایی کاستی ها، و اتخاذ رویکردهای مشترک برای حل مشکلات، برخی از نکات کلیدی بود که در انجمن سیاست سالانه سن برناردینو CCRC در روز جمعه مورد بحث قرار گرفت. این یک خانه کامل در دانشگاه ایالتی کالیفرنیا، سن برناردینو بود، که در آن 100 شرکت کننده به عنوان گروهی از کارشناسان در مورد مسائل مربوط به مهاجرت خانواده های دارای فرزند به مناطق محروم داخلی بحث می کردند.
در مصاحبه ای درباره انجمن با KVCR ، رئیس و مدیر عامل CCRC دکتر مایکل اولنیک در مورد هدف انجمن صحبت کرد. اولنیک گفت: "امسال ما واقعاً در مورد این واقعیت صحبت کردیم که جمعیت کودکان در لس آنجلس در حال کاهش است و جمعیت کودکان در امپراتوری داخلی در حال افزایش است." "بنابراین، سوال در سن برناردینو این است که آیا شما برای این هجوم کودکان و خانواده ها آماده هستید؟ بسیاری از آنها درآمد پایینی دارند - آیا زیرساخت لازم برای حمایت از آنها را دارید؟ تعداد بچه‌ها بیشتر از منابع موجود است، بنابراین برای اطمینان از وجود منابع کافی برای تأمین آن چه باید بکنیم؟ گاهی اوقات این به معنای منابع شهرستان است، گاهی اوقات منابع ایالتی و گاهی اوقات منابع فدرال است. در پایان، این بدان معناست که ما باید با هم کار کنیم تا مطمئن شویم که منابعی برای بچه‌ها در هر دو کشور وجود دارد.»
سخنران اصلی دکتر مانوئل پاستور، مدیر مؤسسه تحقیقات سهام در USC، داده هایی را در مورد تغییرات جمعیتی تجربه شده توسط امپراتوری داخلی در سال های اخیر به اشتراک گذاشت. او توضیح داد که چگونه انگیزه های مالی، از جمله دلایل دیگر، خانواده های بیشتری را از شهرستان لس آنجلس به شهرستان سن برناردینو سوق داده است. این هجوم خانواده ها کمبودهای موجود در خدمات، از آموزش گرفته تا سرپناه و مراقبت از کودکان را برجسته کرده است.
گیلبرت راموس، مدیر اجرایی بخش خدمات انسانی شهرستان سن برناردینو، گفت: «چیزی وجود دارد که ما باید واقعاً در رابطه با آنچه که با بچه‌هایی که در اینجا داریم و نیازهای آنها انجام می‌دهیم و به تنوع نمایندگی‌ها انجام دهیم، توجه کنیم.» کارگردان. ما جمعیت متنوعی داریم و باید به تنوعی که در آینده به وجود می آید توجه کنیم.»
جنیفر گیتلی، مدیر سیستم های یادگیری و سرپرست مدارس شهرستان سن برناردینو، گفت: "من به شدت به فرصتی برای حمایت و رهبری برنامه های کل کودک، کل مدرسه، کل جامعه متمایل هستم و این واقعاً چیزی است که انجمن خط مشی درباره آن است." بنابراین، همانطور که به بخش آموزش نگاه می کنیم، که حوزه ای است که من از آن در توسعه نتایج مدرسه محور برای کودکان دفاع می کنم، بخش اساسی آن گرایش به بخش یادگیری اولیه نیز است. و درک اینکه دانش‌آموزان و خانواده‌های ما از بدو تولد تا ۵ سالگی از حمایت‌ها و منابع و مشارکت‌هایی در جامعه برخوردار هستند که به موفقیت آنها از گهواره تا حرفه کمک می‌کند.»
اعضای پانل شامل:
- کارن اسکات، اولین 5 مدیر اجرایی سن برناردینو
- کری هارمون، مدیر بخش توسعه جامعه و مسکن شهرستان سن برناردینو
- باربارا آندراد دوبرانسکی، معاون دفتر یکپارچه سازی خدمات شهرستان ریورساید (OSI) در دفتر اجرایی شهرستان
- جنیفر گیتلی، سیستم‌های یادگیری و پشتیبانی مدیر سرپرست مدارس شهرستان سن برناردینو
- تامی گراهام، اولین 5 مدیر اجرایی شهرستان ریورساید
- سخنان افتتاحیه دکتر مارک آگارس، استاد روانشناسی و مدیر موسسه رشد کودک و روابط خانوادگی (ICDFR) در دانشگاه ایالتی کالیفرنیا، سن برناردینو
آگارس موافقت کرد که بررسی نیازهای گسترده تر خانواده ها و راه هایی که از طریق آنها می توان این نیازها را به طور مؤثر برآورده کرد، مهم است.
«فکر کردن به کل تصویری که بر نحوه خدمت به کودکان خردسال در منطقه‌مان تأثیر می‌گذارد. بنابراین نه تنها به خدمات، بلکه به نیروی کاری که به کودکان خدمت می‌کنند و چالش‌هایی که با آنها روبه‌رو هستند نگاه کنیم، و با درک این موضوع که برای انجام کاری که باید در سطح کودک انجام دهیم، به چالش‌ها و مشکلات در کل سیستم می‌پردازیم.» . "این قیاس پیاز است - ما باید مطمئن شویم که در حال جدا کردن پوست هستیم و می بینیم که مشکلاتی که برای حل آنها تصمیم می گیریم در واقع ریشه نگرانی های ما هستند."
برای ارائه دهنده مراقبت از کودک و مدیر اجرایی مراکز رشد کودک Concilio، Pam Robinson، بحث پانل در مورد همکاری واقعا طنین انداز شد.
رابینسون گفت: "من معتقدم همه ما در حال کار در سیلوها و تلاش برای همکاری هستیم، اما - از آنچه من می بینم - سیستمی وجود ندارد که بتوانیم رویدادهای خارجی مانند این را گرد هم بیاوریم."
این بسیار مهم است که ما از کار یکدیگر و کارهایی که انجام می دهیم آگاه باشیم. راموس گفت: یکی از چیزهایی که می‌توانیم بر آن تکیه کنیم این است که منابع موجود را به حداکثر برسانیم. ما می توانیم خیلی بیشتر با هم انجام دهیم. اگر خودمان بخواهیم این کار را انجام دهیم، شکافی باقی می‌ماند که پر نمی‌شود. همه ما به افراد مشابه، خانواده‌های مشابهی خدمات می‌دهیم، بنابراین مهم است که تلاش کنیم و مطمئن شویم که این خدمات را در بر می‌گیریم.»
