از آنجایی که خشونت اغلب در اخبار منتشر می شود، بسیاری از والدین با صحبت با فرزندان خود در مورد حوادث آسیب زا و نشانه های بدخواهی در جهان مشکل دارند. دانستن اینکه چیزی اتفاق افتاده است، اما نداشتن کسی توضیحی درباره چیزها، برای هر یک از ما احساس ترسناکی است و می تواند برای بچه های کوچک بسیار آسیب زا باشد. شبکه ملی استرس تروماتیک کودک (NCTSN) تروما را اینگونه تعریف می‌کند: «پاسخ‌های فیزیکی و عاطفی کودک به رویدادهایی که زندگی یا سلامت جسمی یا عاطفی کودک یا فردی که برای کودک بسیار مهم است، مانند والدین یا خواهر و برادر، تهدید می‌کند. ”
تجارب تروماتیک ممکن است رویدادهای یکباره یا حوادث مکرر باشد که بر محیط داخلی و/یا بیرونی کودک تأثیر می‌گذارد، که منجر به استرس سمی می‌شود که می‌تواند در طول زمان به سطوح استرس ناسالم تبدیل شود. این تجربیات به عنوان تجربیات نامطلوب دوران کودکی (ACE) نامیده می شوند. از هر چهار کودک، یک کودک بیش از یک ACE را تجربه می کند، و ثابت شده است که ACE ها تأثیر منفی بر رشد مغز، یادگیری و حافظه، مهارت های اجتماعی، و سلامت ذهنی و جسمی دارند.
همه موارد زیر ACE در نظر گرفته می شوند:
- آزار عاطفی، فیزیکی یا جنسی
- غفلت عاطفی یا فیزیکی
- شاهد خشونت علیه مادر خود
- اعتیاد والدین به الکل یا مواد دیگر یا بیماری روانی یکی از اعضای خانواده
- جدایی یا طلاق
- زندانی شدن یکی از والدین
- مشارکت در سیستم مراقبت از خانواده
- شاهد خشونت جامعه
- زندگی در یک محله ناامن
- قلدری
- نژادپرستی را تجربه می کند
همه بچه ها با هم فرق دارند. نحوه پردازش اطلاعات توسط کودکان و سطح جزئیاتی که با کودک به اشتراک می گذارید ممکن است متفاوت باشد. اما یک چیزی که می توانیم روی آن توافق کنیم، تروما باید مورد توجه قرار گیرد.
هیچ کس بهتر از شما فرزندان شما را نمی شناسد، بنابراین مهم است که مکالمه را بر اساس اینکه چه کسی هستند، چه چیزی می دانند و چه معنایی برای آنها دارد مدیریت کنید. در اینجا چند نکته از انجمن روانشناسی آمریکا در مورد نحوه صحبت با فرزندان خود در مورد آسیب ها و موقعیت های دشوار آورده شده است.
- به آنچه می خواهید بگویید فکر کنید . اشکالی ندارد که در سر، در آینه یا با یک بزرگسال دیگر تمرین کنید. برخی برنامه ریزی های پیشرفته ممکن است بحث را آسان تر کند. شما مجبور نخواهید بود که از بالای سر خود به آن فکر کنید.
- لحظه ای آرام را پیدا کنید . شاید بعد از شام یا هنگام درست کردن ناهار روز بعد باشد. این زمان و مکانی است که فرزندان شما می توانند مرکز توجه شما باشند.
- دریابید که آنها چه می دانند . مثلاً اگر در مدرسه ای تیراندازی شود یا بمبی در کشور دیگری منفجر شود. از آنها بپرسید "در مورد این چه چیزی شنیده اید؟" و بعد گوش کن گوش کن گوش کن و بیشتر گوش کن
- احساسات خود را با فرزندتان در میان بگذارید . خوب است که احساسات خود را با فرزندان خود بپذیرید. می بینند تو انسان هستی آنها همچنین این فرصت را دارند که ببینند اگرچه شما ناراحت هستید، اما با وجود احساس غم و اندوه همچنان می توانید کار کنید و کار کنید. الگوبرداری از احساسات و همچنین رفتار بسیار مهم است.
- راستشو بگو حقایق را در سطحی بیان کنید که آنها بتوانند درک کنند. شما نیازی به ارائه جزئیات گرافیکی ندارید.
برای کودکان خردسال، باید قضاوت کنید که آیا گفتگو درباره مرگ ضروری است یا خیر. بسیاری از والدین متذکر شده اند که در توضیح این مصیبت پیچیده ساده نگه داشتن مسائل مفید است. به عنوان مثال، می توان با گفتن این جمله که [فرد(افراد) متوفی] دیگر چیزی احساس نمی کند، گرسنه، تشنه، ترسیده یا صدمه نمی بیند، به موضوع نزدیک شد. ما هرگز آنها را دیگر نخواهیم دید، اما می توانیم خاطرات آنها را در قلب و ذهن خود نگه داریم.
6. ندانستن اشکالی ندارد. گاهی اوقات پاسخ به این سوال این است که "نمی دانم." "چرا افراد بد این کار را کردند؟" "نمی دانم" پاسخ مناسبی است.
7. مهمتر از همه، اطمینان دهید . در پایان مکالمه، به فرزندان خود اطمینان دهید که هر کاری را که می دانید برای حفظ امنیت و مراقبت از آنها انجام خواهید داد. به آنها اطمینان دهید که در آینده برای پاسخ به هر سوال یا صحبت مجدد در مورد این موضوع در دسترس خواهید بود. به آنها اطمینان دهید که آنها را دوست دارند.
آسیب های دوران کودکی چیزی نیست که با بزرگ شدن از آن عبور کنید. نادین برک هریس، متخصص اطفال در ویدیوی زیر توضیح می دهد که استرس مکرر سوء استفاده، بی توجهی و دست و پنجه نرم کردن والدین با سلامت روان یا مشکلات سوء مصرف مواد، اثرات واقعی و ملموسی بر رشد مغز دارد. این در طول زندگی آشکار می شود، تا جایی که کسانی که سطوح بالایی از تروما را تجربه کرده اند، سه برابر در معرض خطر عواقب شدید سلامتی هستند. تماشا کنید که او توضیح می دهد.
